𝔚𝔯𝔦𝔱𝔦𝔫𝔤 𝔗𝔦𝔭𝔰 (𝔣𝔯𝔬𝔪 𝔊𝔢𝔬𝔯𝔤𝔢 ℜ. ℜ. 𝔐𝔞𝔯𝔱𝔦𝔫)

Ο George Raymond Richard Martin (γεννημένος το 1948 στο New Jersey), που συχνά αναφέρεται ως George R. R. Martin, είναι Αμερικανός μυθιστοριογράφος και συγγραφέας διηγημάτων στα είδη της Φαντασίας, Τρόμου κι Επιστημονικής Φαντασίας. Επίσης, είναι σεναριογράφος και τηλεοπτικός παραγωγός. Είναι περισσότερο γνωστός για τη σειρά μυθιστορημάτων Επικής Φαντασίας «A Song of Ice and Fire», η οποία αργότερα μεταφέρθηκε ως σειρά του HBO με τον τίτλο «Game of Thrones».

Η οικογένειά του ζούσε αρχικά σε ένα σπίτι στο Broadway, το οποίο ανήκε στην προγιαγιά του Martin. Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, ο κόσμος του ήταν περιορισμένος μεταξύ «First Street to Fifth Street«, δηλαδή από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι το σπίτι του. Αυτός ο περιορισμός τον έκανε να θέλει να ταξιδέψει και να γνωρίσει άλλα μέρη, αλλά ο μόνος τρόπος για να το πραγματοποιήσει αυτό, σε εκείνη την ηλικία, ήταν μονάχα μέσω της φαντασίας του. Έτσι, έγινε ένας αδηφάγος αναγνώστης.
Ο νεαρός Martin άρχισε να γράφει και να πουλάει ιστορίες με τέρατα, για λίγα κέρματα, στα παιδιά της γειτονιάς. Έγραψε επίσης ιστορίες για ένα μυθικό Βασίλειο, το οποίο κατοικούταν από τις χελώνες, που είχε ως κατοικίδια και, εν τέλει, αποφάσισε ότι η μία θα σκότωνε την άλλη.

Έγινε φανατικός θαυμαστής των comics, αναπτύσσοντας έντονο ενδιαφέρον για τους υπερήρωες της Marvel Comics. Μια επιστολή που έγραψε στον εκδότη των Fantastic Four, τυπώθηκε στο τεύχος Νο. 20 (Νοέμβριος, 1963). Ήταν το πρώτο από πολλά που έστειλε. Ο Martin εντάχθηκε στο νεοσύστατο fandom των comics της εποχής, γράφοντας μυθιστορήματα για διάφορα fanzines και, το 1965, κέρδισε το βραβείο «Comic Fandom’s Alley Award» για την πεζογραφική του ιστορία «Powerman vs. The Blue Barrier».

Ο Martin είναι μέλος του Science Fiction & Fantasy Writers of America (SFWA) κι έγινε ο Νοτιοδυτικός Περιφερειακός Διευθυντής του Οργανισμού (1977-1979). Το 1976, για το MidAmeriCon του Kansas City, στο 34ο Παγκόσμιο Συνέδριο Επιστημονικής Φαντασίας (Worldcon), ο Martin κι ένας φίλος/συνάδελφος, ο συγγραφέας κι εκδότης, Gardner Dozois, διοργάνωσαν το πρώτο «Hugo Losers’ Party» προς όφελος όλων των συγγραφέων, του παρελθόντος και του παρόντος, που είχαν χάσει το βραβείο Hugo. Στο party μπορούσαν να λάβουν μέρος η οικογένεια και οι φίλοι των συγγραφέων και ξεκινούσε αμέσως μετά την επίσημη τελετή των βραβείων Hugo. Ο Martin ήταν υποψήφιος για δύο Hugo εκείνη τη χρονιά, αλλά έχασε και τα δύο βραβεία. Το «Hugo Losers’ Party» κατέληξε μια ετήσια Worldcon εκδήλωση κι ο επίσημος τίτλος του άλλαξε λίγο αργότερα.

Αν και ο Martin είναι περισσότερο γνωστός για τις ιστορίες Φαντασίας ή Τρόμου, ορισμένα από τα προηγούμενα έργα του ήταν ιστορίες Επιστημονικής Φαντασίας. Ιστορίες με ανεπίσημους τίτλους, όπως το «The Thousand Worlds» ή «The Manrealm». Επιπλέον, έχει γράψει μια ιστορία πολιτικο-στρατιωτικής Φαντασίας, με τίτλο «Night of the Vampyres», που συγκεντρώθηκε στην ανθολογία του Harry Turtledove: The Best Military Science Fiction of the 20th Century (2001).
Το 1983, ο Martin δημοσίευσε ένα μυθιστόρημα για βρικόλακες με τίτλο «Fevre Dream», που διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα, κι ο κριτικός Don D’Amassa το επαίνεσε για την έντονη ατμόσφαιρά του, γράφοντας: «Αυτό είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα από τα μεγαλύτερα Vampire μυθιστορήματα όλων των εποχών!». Το 1984, ο Martin έγραψε άλλο ένα μυθιστόρημα Τρόμου, με τίτλο «The Armageddon Rag», αλλά η εμπορική του αποτυχία ήταν απροσδόκητη. Αργότερα, ο Martin είπε: «Ουσιαστικά, εκείνη την εποχή, κατέστρεψα την καριέρα μου ως μυθιστοριογράφος!»

Ωστόσο, αυτή η αποτυχία τον οδήγησε στο να αναζητήσει καριέρα στην τηλεόραση, αρχικά ως συγγραφέας προσωπικού και, στη συνέχεια, ως Executive Story Consultant, για την αναβίωση της σειράς «Twilight Zone». Μετά την ακύρωση της σειράς, ο Martin μεταφέρθηκε στην ήδη εν εξελίξει σειρά σατιρικής Επιστημονικής Φαντασίας «Max Headroom». Δούλεψε στο σενάριο και δημιούργησε τον χαρακτήρα Ped Xing. Όταν η εκπομπή ακυρώθηκε, μόλις στα μέσα της δεύτερης σεζόν, ο Martin προσλήφθηκε ως συγγραφέας-παραγωγός στη δραματική σειρά φαντασίας «Beauty and the Beast».

❧

Έτσι, για όσους αγαπούν τον τρόπο με τον οποίο αφηγείται ο George R. R. Martin τις ιστορίες του και θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τους «κανόνες» και το ύφος γραφής του, σε αυτό το άρθρο θα βρούνε μερικές από τις πιο χρήσιμες συμβουλές του προς τους επίδοξους συγγραφείς:

01. Να διαβάζετε τα πάντα. «Το πιο σημαντικό, για κάθε επίδοξο συγγραφέα, είναι να διαβάζει. Όχι μόνο το είδος που θέλει να γράψει, αλλά τα πάντα: Φαντασίας, κοινωνικά, μελέτες, comics, οτιδήποτε. Κάθε συγγραφέας έχει κάτι να σας διδάξει, είτε για καλό είτε για κακό. Και ναι, μπορείτε να μάθετε από τα κακά βιβλία, όπως μαθαίνετε κι από τα καλά – φυσικά, το τι να ΜΗΝ κάνετε!»

«Πιστεύω πως αυτή είναι ίσως η πιο σημαντική συμβουλή που μπορεί να δώσει κάθε συγγραφέας. Οι καλοί συγγραφείς είναι σπουδαίοι αναγνώστες. Εξερευνούν συνεχώς όλα τα είδη: μυθοπλασία και μη, και με αυτή την διαδικασία μαθαίνουν καλύτερη γραμματική, σύνταξη, δομή πλοκής και, το πιο σημαντικό, τι κάνει ένα βιβλίο μια αποτελεσματική εμπειρία ανάγνωσης. Η ανάγνωση είναι ένα από τα μόνα πράγματα που θα σας διδάξουν πώς να γράφετε»,

02. Αναλογιστείτε τι είδους συγγραφέας θέλετε να είστε. «Πάντα έλεγα ότι υπάρχουν -για να το απλοποιήσω- δύο ειδών συγγραφείς: οι «αρχιτέκτονες» και οι «κηπουροί». Οι «αρχιτέκτονες» κάνουν σχέδια πριν καρφώσουν το πρώτο καρφί, σχεδιάζουν ολόκληρο το σπίτι, από τους σωλήνες μέχρι πόσα δωμάτια θα υπάρχουν και πόσο ψηλή θα είναι η οροφή. Από την άλλη, οι «κηπουροί» απλώς σκάβουν μια τρύπα, φυτεύουν τον σπόρο και βλέπουν τι προκύπτει. Νομίζω ότι όλοι οι συγγραφείς είναι εν μέρει «αρχιτέκτονες» και εν μέρει «κηπουροί», αλλά τείνουν προς τη μια ή την άλλη πλευρά και σίγουρα είμαι περισσότερο «κηπουρός»!»

«Οι επιτυχημένοι συγγραφείς μαθαίνουν ποιες μέθοδοι λειτουργούν καλύτερα για αυτούς κι εργάζονται για να τις βελτιώσουν, ώστε να μπορούν να βγάζουν την καλύτερή τους δουλειά με κάθε νέο έργο»,

03. Ξεκινήστε με διηγήματα. «Σύμφωνα με τη σημερινή αγορά Science Fiction και Φαντασίας, θα πρότεινα σε κάθε επίδοξο συγγραφέα να ξεκινήσει με διηγήματα. Αυτές τις μέρες, συναντώ πάρα πολλούς νέους συγγραφείς που προσπαθούν να ξεκινήσουν με ένα μυθιστόρημα ή μια τριλογία ή ακόμα και με μια σειρά εννέα βιβλίων. Είναι σαν να ξεκινάς την αναρρίχηση στο Έβερεστ! Οι μικρές ιστορίες θα σας βοηθήσουν να μάθετε την τέχνη σας. Είναι ένα καλό μέρος για να κάνετε τα λάθη που θα κάνει κάθε αρχάριος συγγραφέας. Και εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος τρόπος για να εισχωρήσει ένας νέος συγγραφέας στον χώρο, αφού τα περιοδικά είναι πάντα πεινασμένα για μικρές ιστορίες Science Fiction και Φαντασίας. Αφού πουλήσετε διηγήματα για περίπου πέντε χρόνια, θα έχετε δημιουργήσει ένα όνομα και οι εκδότες θα αρχίσουν να σας ρωτούν για αυτό το πρώτο μυθιστόρημα που θέλατε να γράψετε. Ό,τι κι αν κάνετε, όμως… καλή τύχη. Θα την χρειαστείτε»,

04. Να γράφετε κάθε μέρα. «Να γράφετε κάθε μέρα, ακόμα κι αν είναι μόνο μία ή δύο σελίδες. Όσο περισσότερο γράφετε, τόσο καλύτεροι θα γίνετε. Αλλά μην γράψετε στο σύμπαν μου, στου J. R. R. Tolkien, στο σύμπαν της Marvel ή στο σύμπαν του Star Trek… ή σε οποιοδήποτε άλλο δανεικό υπόβαθρο. Κάθε συγγραφέας πρέπει να μάθει να δημιουργεί τους δικούς του χαρακτήρες, κόσμους και σκηνικά. Η χρήση του κόσμου κάποιου άλλου θεωρείται μια οκνηρή διέξοδος. Αν δεν εξασκήσετε αυτούς τους «λογοτεχνικούς μύες», δεν θα τους αναπτύξετε ποτέ»,

05. Μάθετε να επιμελείστε τα κείμενά σας. «Υπάρχει μια τεχνική που έμαθα στο Χόλιγουντ, όπου τα σενάριά μου ήταν πάντα πολύ μεγάλα. «Αυτό είναι πολύ μεγάλο», μου έλεγε το στούντιο. «Περικοπή κατά οκτώ σελίδες». Αλλά μισούσα να χάνω οτιδήποτε καλό – σκηνές, ανταλλαγές διαλόγων, σκηνές δράσης – οπότε, αντ’ αυτού, περνούσα το σενάριο περικόπτοντας και σφίγγοντάς το γραμμή προς γραμμή και λέξη προς λέξη, «κόβοντας το λίπος κι αφήνοντας το μυ». Βρήκα τη διαδικασία τόσο πολύτιμη, που έκανα το ίδιο σε όλα μου τα βιβλία από τότε που έφυγα από το Los Angeles. Είναι το τελευταίο στάδιο της διαδικασίας. Τελειώστε το βιβλίο και μετά «καθαρίστε το από μέσα», κόβοντας, κόβοντας, κόβοντας. Θεωρώ ότι παράγει ένα πιο σφιχτό και πιο δεμένο κείμενο»,

06. Να γράφετε για σπουδαίους χαρακτήρες, όχι για σπουδαίους ήρωες. «Πιστεύω ότι υπάρχουν πράγματα για τα οποία αξίζει να παλέψεις. Οι άνθρωποι είναι ακόμα ικανοί για μεγάλους ηρωισμούς. Αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να υπάρχουν απαραίτητα ήρωες. Αυτό είναι κάτι που υπάρχει πολύ στα βιβλία μου: πιστεύω στους σπουδαίους χαρακτήρες. Όλοι είμαστε ικανοί να κάνουμε σπουδαία αλλά και άσχημα πράγματα. Έχουμε τους αγγέλους και τους δαίμονες μέσα μας και οι ζωές μας είναι μια σειρά από επιλογές»,

07. Εμβαθύνετε στα βαθιά και δύσκολα θέματα. «Ένα από τα πράγματα που ήθελα να εξερευνήσω με τον Jaime, αλλά και με πολλούς άλλους χαρακτήρες μου, είναι το όλο θέμα της «λύτρωσης». Πότε μπορούμε να λυτρωθούμε; Είναι ακόμη δυνατή η λύτρωση; Δεν έχω απάντηση. Πότε συγχωρούμε τους ανθρώπους; Το βλέπεις παντού στην κοινωνία μας, σε συνεχείς συζητήσεις. Πρέπει να συγχωρήσουμε τον Michael Vick; Έχω φίλους που είναι λάτρεις των σκύλων και που δεν θα τον συγχωρούσαν ποτέ. Ο Michael Vick έχει εκτίσει χρόνια φυλάκιση. Ζήτησε συγγνώμη. Έχει ζητήσει αρκετή συγγνώμη; Ο Woody Allen: είναι κάποιος που πρέπει να υμνούμε ή να περιφρονούμε; Ο Roman Polanski; Η Paula Deen;»

«Η κοινωνία μας είναι γεμάτη από ανθρώπους που έχουν «πέσει» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τι κάνουμε με αυτούς τους ανθρώπους; Πόσες καλές πράξεις αντικαθιστούν μια κακή; Αν ήσουν Ναζί εγκληματίας πολέμου και μετά περάσεις τα επόμενα 40 χρόνια κάνοντας καλές πράξεις και ταΐζοντας τους πεινασμένους, αυτό αντισταθμίζει το ότι υπήρξες φρουρός στρατοπέδων συγκέντρωσης; Δεν ξέρω την απάντηση, αλλά αυτά είναι ερωτήματα που αξίζει να σκεφτούμε. Θα ήθελα να υπάρχει μια πιθανότητα λύτρωσης για εμάς, γιατί όλοι μπορούμε να κάνουμε τρομερά πράγματα. Θα πρέπει να είμαστε σε θέση να συγχωρεθούμε. Διότι, αν δεν υπάρχει δυνατότητα λύτρωσης, ποια είναι η απάντηση τότε; Χρειάζεται λύτρωση η Βασίλισσα των Αγκαθιών; Η Βασίλισσα των Αγκαθιών σκότωσε τον «Χίτλερ» ή απλώς ένα 13χρονο αγόρι (Βασιλιάς Joffrey); Ή και τα δύο; Σίγουρα, είχε καλούς λόγους να τον απομακρύνει. Υπάρχουν όντως οι περιπτώσεις όπου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Δεν γνωρίζω. Αυτό ακριβώς θεωρώ ότι πρέπει να παλέψει ένας συγγραφέας, αλλά κι ένας αναγνώστης ή θεατής»,

08. Είναι okay να «δανείζεστε» από την Ιστορία. «Αν και η ιστορία μου ανήκει στο είδος της Φαντασίας, είναι πολύ στηριγμένη στην πραγματική Μεσαιωνική Ιστορία. Ο Πόλεμος των Ρόδων ήταν μια από τις σημαντικότερες επιρροές, που είχαν τους Yorks και τους Lancasters, αντί για τους Starks και τους Lannisters. Αλλά μου αρέσει να συνδυάζω και να μετακινώ τα πράγματα. Όπως λέει και το γνωστό ρητό: η κλοπή από μια πηγή είναι λογοκλοπή, αλλά η κλοπή από πολλές πηγές είναι έρευνα»,

09. Ζήστε/Εξερευνήστε. «Πιστεύω ότι ένας συγγραφέας μαθαίνει από κάθε ιστορία που γράφει. Κι όταν δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα, παίρνει διαφορετικά μαθήματα»,

10. Μην περιορίζετε την φαντασία σας. «Ήξερα από την αρχή ότι ήθελα η ιστορία να είναι μεγάλη και περίπλοκη. Πριν από το «A Song of Ice and Fire», δούλευα στην τηλεόραση δέκα χρόνια. Κάθε φορά που γύριζα ένα σενάριο, υπήρχε μια συνηθισμένη σκηνή όπου μου έλεγαν «George, αυτό είναι υπέροχο, αλλά είναι πολύ μεγάλο και ακριβό. Πρέπει να το περιορίσεις. Αυτήν τη στιγμή έχεις 126 χαρακτήρες κι εμείς έχουμε προϋπολογισμό για έξι». Όταν επέστρεψα στην πρόζα, ξαφνικά δεν υπήρχαν όρια: μπορούσα να γράψω κάτι τεράστιο με όσους χαρακτήρες ήθελα, με μάχες, δράκους και απέραντες σκηνές. Φυσικά, νόμιζα ότι αυτό δε θα μπορούσε να κινηματογραφηθεί κι ότι δεν θα χρειαζόταν να ανησυχήσω ποτέ ξανά για το Hollywood. Αλλά αυτό είναι πρόβλημα των David Benioff και Dan Weiss (τηλεοπτικοί παραγωγοί του Game of Thrones) πλέον!»