𝔊𝔢𝔱 𝔜𝔬𝔲𝔯𝔰𝔢𝔩𝔣 𝔅𝔞𝔠𝔨 & ℭ𝔥𝔞𝔰𝔢 𝔶𝔬𝔲𝔯 𝔇𝔯𝔢𝔞𝔪𝔰

"Don't grow up. It's a trap!" συμβουλεύει ένα, κλισέ πλέον, απόφθεγμα. Κραυγάζει όμως μια μεγάλη αλήθεια μέσα από αυτό! Μεγάλη υπόθεση να μη χάσεις το παιδί που υπάρχει μέσα σου. Και συνάμα τόσο δύσκολο.

Πόσα τρελά, υπέροχα όνειρα κάναμε μικροί, με μάτια που γυάλιζαν από έκσταση στη σκέψη αυτών των ονείρων. Εκείνα τα χρόνια.. Που όλοι μας νιώθαμε πως το να γίνουμε αυτό που ονειρευόμαστε, ήταν το πιο εύκολο πράγμα στο κόσμο! Γιατί ήμασταν το ίδιο ατρόμητοι όσο οι χαρακτήρες Κινουμένων Σχεδίων που θαυμάζαμε. Εκείνα τα χρόνια.. Που δε μας είχαν σπείρει ακόμα τον καρπό της αμφιβολίας και του φόβου. Αλήθεια, πόσοι κατάφεραν να κάνουν τα όνειρα εκείνα πραγματικότητα; Μεγαλώνοντας..

Κάποιοι θα κοροϊδέψουν τον παλιό τους εαυτό και θα πουν "Ναι, παλιά ήθελα να γίνω αστροναύτης. Χαχα!" (λες και δεν υπάρχουν αστροναύτες!)

Κάποιοι θα πάρουν αμυντική στάση και θα πουν "Ο άνθρωπος αλλάζει με τα χρόνια. Έτσι, άλλαξα κι εγώ!" (λες και το παιδί που ήσουν κάποτε δεν αποτέλεσε βάση αυτού που είσαι τώρα. Και το αποτάσσεις λες και το ότι υπήρξες παιδί ήταν ένα αναγκαίο κακό!)

Κάποιοι άλλοι θα ρίξουν την ευθύνη παντού, εκτός από τον εαυτό τους. Και θα πουν "Οι γονείς μου, η κοινωνία, τα χρήματα ή η πουτ@ν@ η ζωή με εμπόδισαν να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου!"

Ενώ υπάρχουν κάποιοι - οι περισσότεροι - που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο και που ίσως συμφωνήσουν με αυτό αλλά, μετά από λίγο, θα επιλέξουν - συνειδητά ή ασυνείδητα - να το ξεχάσουν.

Γιατί;

Επειδή, στο βάθος της ψυχής τους, ξέρουν πως δεν θα προσπαθήσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Ούτε καν τώρα, που μεγάλωσαν! Που πλέον η ζωή τους εξαρτιέται μονάχα από τους ίδιους. Ίσως επειδή φοβούνται, ίσως επειδή βαριούνται ή ίσως επειδή έπεισαν τον εαυτό τους πως είναι πια αργά! Αλήθεια, τι από όλα αυτά είναι το πιο τραγικό;

✦⋆ ―✧― ⋆✦

Κι αν κάποιος θελήσει να με ρωτήσει σε ποια κατηγορία ανήκω εγώ..

Ωωω, εγώ είμαι από τους τυχερούς! Πιστεύω τόσο πολύ στον εαυτό μου που με προστατεύω από όλα όσα εσύ χρησιμοποίησες ως δικαιολογία. Οι γνωστοί με λένε "περίεργη" και η οικογένειά μου με αποκαλεί "psycho" ενώ γελάει καλόκαρδα. Όσοι με γνωρίζουν για πρώτη φορά, βλέπουν την εικόνα μιας ανέμελης, χαμογελαστής κοπέλας. Όταν όμως καταφέρουν να με συζητήσουν για λίγο, τους δίνω την εικόνα αυτού που λέμε "είναι στη κοσμάρα της"!

Κι όταν το πεις αυτό για εμένα, κέρδισα! Όχι εσένα. Τη ζωή!

Γιατί ενώ όλοι κρίνουν και συγκρίνουν για να δικαιολογήσουν τα απωθημένα τους, εγώ συνεχίζω να διαβαίνω τη ζωή ανενόχλητη, με αγκαλιά τα όνειρά μου.. τη ψυχή μου.. την Τέχνη μου. Ασταμάτητα, παραπατώντας και σκοντάφτοντας, μέχρι να τα πραγματοποιήσω!

Ναι, είμαι "στον κόσμο μου". Δεν έχεις άδικο. Αλλά βρίσκομαι εκεί συνειδητά. Είναι ο κόσμος που ΕΓΩ έχω δημιουργήσει.. ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ! Και με περιβάλλει για να με προστατεύει. Δεν εθελοτυφλώ, αλλά προτιμώ να φιλτράρω όσα λέγονται κι όσα γίνονται στον πραγματικό κόσμο, πριν επιτρέψω να εισβάλουν στον δικό μου. Γιατί δε θέλω να αποσυντονίζομαι. Γιατί δεν θέλω τίποτα περιττό κι ανούσιο να μου αποσπά την προσοχή. Γιατί βιάζομαι..

Γιατί, η ζωή που εσύ - δικαίως ίσως - χαρακτηρίζεις "πουτ@ν@", είναι μία! Και δε θα έχεις άλλη. Οφείλεις να πλαγιάσεις μαζί της και να σου αρέσει!

❧

Όπως έχω ήδη αναφέρει ξανά:

Τελικά, δεν έχω αλλάξει και πολύ από όταν ήμουν παιδί. Με ακολουθούν ακόμα τα ίδια όνειρα και οι ίδιοι στόχοι, έχοντας απλώς μια προσωπικότητα πιο εμπλουτισμένη πλέον. Υπάρχουν φορές που κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και χαμογελώ! Νιώθω αγάπη και σεβασμό για αυτό το γνώριμο πρόσωπο.

Νιώθω πολύ υπερήφανη που κατάφερα να μάθω τον εαυτό μου σε βάθος, να αναγνωρίζω και να παραδέχομαι τα ελαττώματά μου και να είμαι ο αυστηρός προσωπικός μου κριτής. Νιώθω πολύ υπερήφανη που ξέρω τι θέλω από τη ζωή και ποιο μονοπάτι να επιλέξω για να πραγματοποιήσω κάθε μου στόχο.

Είμαι υπερήφανη γιατί έδωσα μεγάλη μάχη μέσα μου για να αποκτήσω τα ιδανικά και τα πιστεύω που με αντιπροσωπεύουν αληθινά, και δεν νοιάστηκα στιγμή για το αν θα απογοητεύσω κάποιους ανθρώπους. Όχι, δεν είμαι εγωίστρια αλλά θέλω να είμαι αυθεντική κι όχι ένα προϊόν από προσχεδιασμένο καλούπι της κοινωνίας. Έτσι, κατάφερα να ελευθερωθώ ψυχικά και πνευματικά. Φυσικά, όσοι με αγαπούν πραγματικά, αποδέχτηκαν και σεβάστηκαν τον καινούργιο μου εαυτό. Κι αυτοί οι άνθρωποι είναι εκείνοι που αξίζουν να είναι δίπλα μου!

Αισθάνομαι τεράστια ευγνωμοσύνη που ακόμα ζω. Γιατί όσο ζω, μπορώ να ονειρεύομαι και να κοιτάζω ψηλά, κρατώντας σφιχτά όλα εκείνα τα όνειρα και τους στόχους που είχα από παιδί!

❧

Αλήθεια, ποιο είναι το νόημα να περιβάλλεσαι από ανθρώπους που δεν σε εκτιμούν ή προσπαθούν να σε χειραγωγήσουν/κατευθύνουν; Ποιο είναι το νόημα να ζεις σπαταλώντας τις μέρες της ζωής σου; Ποιο είναι το νόημα, όταν η εργασιακή σου ζωή ρουφάει ήδη το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς σου, να ξοδεύεις τον υπόλοιπο χρόνο σου σε ανούσιες συνήθειες; Σαφώς και η καθημερινότητα του καθενός είναι διαφορετική. Έστω και λίγο, όμως, μπορείς να την αλλάξεις αν δεν είσαι ικανοποιημένος.

Σκέψου πόσες φορές διάβασες στο internet και στα Social Media για σπουδαίες ιστορίες ανθρώπων, πόσες φορές είδες το δημιούργημα κάποιου και σκέφτηκες πως θα μπορούσες κι εσύ να ήσουν σαν αυτόν. Πιστεύω πως η διαφορά είναι στην υπέρβαση, όχι στις συγκυρίες ούτε στην τύχη. Η διαφορά είναι πως εκείνος επέλεξε να στερηθεί κάτι άλλο προκειμένου να δημιουργήσει αυτό που ονειρευόταν. Η διαφορά είναι ότι νίκησε την αναβλητικότητα και σηκώθηκε από τον καναπέ. Αν θες, πάντα υπάρχει χρόνος. Αν θες, πάντα υπάρχει τρόπος. Αν θες, απλώς.. μπορείς!

❧

Αυτό, λοιπόν, που εύχομαι για όλους - και για εμένα, γιατί δεν είναι δύσκολο να χάσει κανείς τον δρόμο του - είναι, πέρα από υγεία, να ψάξετε να βρείτε τα χαμένα κομμάτια της παιδικής ψυχής σας, να θυμηθείτε τα παλιά σας όνειρα και να παλέψετε να ανακτήσετε τον παλιό σας εαυτό, έχοντας πια μια μεγαλύτερη εμπειρία ζωής.

Μην παραδίνεστε στον ορμητικό χείμαρρο της ζωής χωρίς να προσπαθείτε να γραπωθείτε από τους βράχους που προσπερνάτε. Αυτοί οι βράχοι είναι η σωτηρία σας! Συμβολίζουν την πίστη προς τον εαυτό σας, τους λίγους και καλούς φίλους που μπορείτε να στηριχτείτε, τις αναμνήσεις που έχουν ομορφύνει τη ζωή σας αλλά και όσες δυσκολίες σας "ζύμωσαν" λίγο περισσότερο γιατί καταφέρατε να τις ξεπεράσετε.

Όποιο κι αν είναι το μέλλον, δεν θα πρέπει να το φοβόμαστε. Άλλωστε, από εμάς εξαρτάται γιατί το χτίζουμε μέρα με τη μέρα. Όσο για τις δύσκολες μέρες που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε, έχοντας πίστη στις δυνατότητες και στις αντοχές μας κι έχοντας έστω κι έναν άνθρωπο που μας αγαπάει αληθινά (ακόμα κι αν είναι μονάχα ο ίδιος μας ο εαυτός), όλα μπορούν να συμβούν!

Αγαπήστε, λοιπόν, τον εαυτό σας, συμβιβαστείτε με αυτόν γιατί είναι ο μόνος που σας πονάει και σας καταλαβαίνει καλύτερα κι από τη μάνα που σας γέννησε. Το πιο εύκολο είναι να το παίζουμε "θύματα" της ζωής και των καταστάσεων και να ρίχνουμε την ευθύνη αλλού. Όχι! Φανείτε γενναίοι και παραδεχτείτε τα λάθη σας! Τίποτε δεν θα είχε συμβεί αν δεν το είχατε επιτρέψει εσείς! Συμφιλιωθείτε με αυτό και προσπαθήστε να μην επαναλάβετε εκείνα τα λάθη. Έπειτα, γυρίστε τους την πλάτη!

Φυσικά, πάντα θα μαχόμαστε και θα αγωνιζόμαστε για να εξελισσόμαστε. Ίσως, τελικά, αυτή να είναι η μαγεία της ζωής. Γι' αυτό, νιώστε τη! Ίσως είμαι μικρή στην ηλικία για να το πω αυτό.. ίσως να θεωρείται και κλισέ.. αλλά είναι αλήθεια: η ζωή είναι πολύ μικρή. Συνειδητοποιήστε το! Είναι όμως όμορφη και κάθε μέρα που ξημερώνει είναι ένα δώρο που μας έχει δοθεί. Μην θεωρείτε τη ζωή σας δεδομένη! Κι εφ' όσων κάθε μέρα είναι μια καινούργια αρχή, ποτέ δεν είναι αργά για το οτιδήποτε.

Να χαμογελάτε με τα μάτια, όχι μόνο με τα χείλη! Κι όταν καταφέρετε να αγαπήσετε με δύναμη και πάθος τον εαυτό σας, θα δείτε πόσο εύκολο είναι να αγαπήσετε τους πάντες και τα πάντα γύρω σας. Και, ξαφνικά, η ζωή θα σας φανεί πολύ εύκολη!