𝔗𝔬𝔭 10 𝔖𝔱𝔬𝔯𝔦𝔢𝔰 𝔬𝔣 ℌ.𝔓. 𝔏𝔬𝔳𝔢𝔠𝔯𝔞𝔣𝔱

Ο Howard Phillips Lovecraft γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1890, στο Providence του State of Rhode Island. Πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ολότελα αποκομμένος από τον κόσμο και την εποχή στην οποία ζούσε. Υπήρξε αφοσιωμένος μελετητής των αρχαιοτήτων της πόλης του κι ίσως η καταγωγή του να του έδωσε τη φυσική τάση που τον έκανε αγγλόφιλο για όλη του τη ζωή.

Τα πρώτα χρόνια, η υγεία του δεν ήταν πολύ σταθερή, έτσι τα πέρασε προστατευόμενος μέσα στην οικογένεια, ενώ η μερική αυτή ανικανότητά του, του επέτρεψε να διαβάζει συνέχεια. Σαν αποτέλεσμα, το ευαίσθητο, ονειροπόλο παιδί, δημιούργησε πολύ νωρίς έναν παράξενο δικό του κόσμο, στοιχειωμένο από τα πλάσματα της φαντασίας του. Μεγάλο μέρος των μυθιστορημάτων του, που ανήκε στο βασίλειο του υπερφυσικού, αναπτύχθηκε απ’ αυτόν τον κόσμο. Από πολύ μικρός έδωσε δείγματα της ποιητικής του ικανότητας και σε ηλικία μόλις δεκαπέντε χρονών έγραψε το πρώτο του διήγημα.

❧

Ο H. P. Lovecraft ήταν ο πρώτος που μίλησε για εκείνη την «τρομακτική σκιά στη σκοτεινή γωνία«. Ήταν προικισμένος με τις λεπτές λέξεις που, ακόμα και σήμερα, κλονίζουν τα θεμέλια της Λογοτεχνίας Τρόμου. Με την πάροδο των χρόνων, το έργο του, το οποίο δημιούργησε ένα ολόκληρο υποείδος «κοσμικού τρόμου«, ενέπνευσε μια λεγεώνα οπαδών.

Η πρώτη του δημοσιευμένη ιστορία, «Ο Αλχημιστής» γράφτηκε το 1908, όταν ο H. P. Lovecraft ήταν δεκαεπτά ετών και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 1916. Το πρώτο εμπορικά δημοσιευμένο έργο ήρθε το 1922, όταν ήταν πλέον τριάντα ένα. Μέχρι τότε, είχε ήδη αρχίσει να χτίζει ένα τεράστιο δίκτυο ανταποκριτών. Μεταξύ των ανταποκριτών του ήταν ο Robert Bloch («Psycho») και ο Robert E. Howard (σειρά «Conan the Barbarian»). Τα περισσότερα έργα του είναι διηγήματα ενώ έγραψε μονάχα ένα μυθιστόρημα, το «The Case of Charles Dexter Ward». Μάλλον είναι περιττό να αναφερθεί πως ο H. P. Lovecraft είναι, φυσικά, ευρέως γνωστός για τη δημιουργία του τρομαχτικά σύνθετου κόσμου των Μεγάλων Παλαιών Θεών.

Έχουν υπάρξει πολλές ταινίες που περπατούν στο «Λαβκραφτικό Μονοπάτι«. Η ταινία «In The Mouth of Madness» του αγαπημένου John Carpenter αλλά και το «Prince of Darkness» είναι μερικές από αυτές, όπως και η ταινία «The Cabin in the Woods» του Drew Goddard. Φυσικά, δεν είναι λίγοι οι συγγραφείς της Λογοτεχνίας Τρόμου, όπως ο Stephen King, που τον έχουν περιγράψει ως τον μεγαλύτερο επαγγελματία στο είδους των κλασικών ιστοριών τρόμου του 20ου αιώνα.

❧

Αν είστε οπαδός της Λογοτεχνίας Τρόμου και τολμάτε να επισκεφτείτε αυτόν τον ζοφερό κόσμο όπου, όσο το ταξίδι διαρκεί, ο χρόνος επιβραδύνεται καθώς σε ακολουθεί η σκιά της παράνοιας, εδώ θα βρείτε μερικές από τις πιο γνωστές ιστορίες «Λαβκραφτικού Τρόμου«. Καλή τύχη!

✦⋆ ―✧― ⋆✦

10. The Music of Erich Zann

Ένας φοιτητής πανεπιστημίου νοικιάζει ένα διαμέρισμα σε ένα σχεδόν άδειο κτίριο, το οποίο βρίσκεται σε έναν περίεργο δρόμο που ονομάζεται «Rue d’Auseil«. Ένας από τους ελάχιστους ενοικιαστές είναι ένας ηλικιωμένος Γερμανός, ονόματι Erich Zann. Ο Erich Zann ζει στον τελευταίο όροφο και, σχεδόν κάθε βράδυ, συνηθίζει να παίζει βιολί. Οι μελωδίες όμως που βγαίνουν από το βιολί του είναι απόκοσμες.

Με την πάροδο του χρόνου, ο φοιτητής κερδίζει την εμπιστοσύνη του Zann και μαθαίνει το μυστικό του: ο Zann έχει ανακαλύψει μελωδίες και ρυθμούς, ήχους από έναν άλλον κόσμο και παίζει βιολί για να κρατήσει μακριά εκείνα τα άγνωστα πλάσματα που προσπαθούν να μπουν από το παράθυρό του, το οποίο λέγεται ότι κοιτάζει σε μια μαύρη άβυσσο, πιθανότατα σε μια άλλη διάσταση.

9. The Colour Out of Space

Ένας επιθεωρητής από τη Βοστόνη προσπαθεί να ανακαλύψει τα μυστικά πίσω από ένα απομακρυσμένο μέρος, που οι ντόπιοι αποφεύγουν σθεναρά. Ανίκανος να συγκεντρώσει πληροφορίες από τους κατοίκους της πόλης, αναζητά έναν ηλικιωμένο με το όνομα Ammi Pierce, ο οποίος συνδέει τις προσωπικές του εμπειρίες με έναν αγρότη που ζούσε σε εκείνη την καταραμένη ιδιοκτησία, ονόματι Nahum Gardner.

Ο Pierce ισχυρίζεται ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν ένας μετεωρίτης έπεσε στα εδάφη του Gardner, τον Ιούνιο του 1882. Καθώς ο μετεωρίτης συρρικνώθηκε και τελικά εξαφανίστηκε, οι καλλιέργειες του Gardner έγιναν αφύσικα μεγάλες κι άφθονες. Κατά το επόμενο έτος, το πρόβλημα εξαπλώθηκε στη γύρω βλάστηση και στα ζώα, αλλάζοντάς τα με ασυνήθιστους τρόπους. Η σύζυγος και ο γιος του Gardner τελικά χάνουν τα λογικά τους, αναγκάζοντάς τον Gardner να τους κλειδώσει στη σοφίτα. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, ο Gardner αρχίζει σιγά-σιγά να απομονώνεται από την υπόλοιπη πόλη και ο Pierce γίνεται η μόνη επαφή του με τον έξω κόσμο.

Σύντομα, ο γιος του Gardner πεθαίνει. Μετά από δύο εβδομάδες σιωπής, ο Pierce επισκέπτεται το αγρόκτημα του Gardner κι έρχεται αντιμέτωπος με τον απόλυτο τρόμο.

8. The Outsider

Το «The Outsider» περιγράφει την άθλια και προφανώς μοναχική ζωή ενός ατόμου, που φαίνεται ότι δεν έχει επικοινωνήσει ποτέ με άλλο άτομο. Η ιστορία ξεκινά με τον αφηγητή να εξηγεί την προέλευσή του. Η μνήμη του είναι αόριστη και δεν φαίνεται να θυμάται λεπτομέρειες της προσωπικής του ιστορίας, συμπεριλαμβανομένου του ποιος είναι ή από πού κατάγεται.

Ο αφηγητής περιγράφει το περιβάλλον του ως ένα σκοτεινό κάστρο μέσα σε ένα απέραντο δάσος από ψηλά δέντρα. Στο σημείο όπου οι σκάλες καταλήγουν σε ερείπια, ο αφηγητής ξεκινά μια μακριά, αργή ανάβαση στο τείχος του πύργου, έως ότου τελικά βρει μια καταπακτή στην οροφή, την οποία σπρώχνει και μπαίνει μέσα.

Προς έκπληξή του, δεν βρίσκεται σε μεγάλο ύψος, όπως περίμενε, αλλά σε ένα επίπεδο εδάφους από έναν άλλο κόσμο. Κατά την επίσκεψή του στο κάστρο εκείνου του κόσμου, το οποίο βρίσκει εξοργιστικά οικείο, ο αφηγητής βλέπει μια συγκέντρωση ανθρώπων. Λαχταρώντας για ανθρώπινη επαφή, σκαρφαλώνει και μπαίνει στο δωμάτιο μέσα από ένα παράθυρο. Με την είσοδό του, οι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί, τρομοκρατούνται.

7. The Rats in the Walls

Το «The Rats in the Walls» διηγείται τον τελευταίο απόγονο της οικογένειας De La Poer, ο οποίος μετακόμισε από τη Μασαχουσέτη στο προγονικό του κάστρο στην Αγγλία, το κατεστραμμένο Exham Priory, αμέσως μετά το θάνατο του μοναδικού γιου του. Προς απογοήτευση των γειτονικών κατοίκων, αναπαλαιώνει το κάστρο και μετακομίζει εκεί.

Ο κεντρικός χαρακτήρας και η γάτα του ακούνε συχνά τους ήχους των αρουραίων που τρέχουν πίσω από τους τοίχους. Μετά από μερικά περίεργα και επαναλαμβανόμενα όνειρα, αποφασίζει να ερευνήσει περαιτέρω το κάστρο για να ανακαλύψει πως η οικογένειά του διατηρούσε για αιώνες μια υπόγεια πόλη, στην οποία μεγάλωσαν γενιές ανθρωπόμορφων πλασμάτων.

Εκνευρισμένος από τις αποκαλύψεις του παρελθόντος της οικογένειάς του και, καθοδηγούμενος από μια παράλογη σκληρότητα και θυμό για το θάνατο του γιου του, ο αφηγητής επιτίθεται σε ένα από εκείνα τα ανθρωπόμορφα πλάσματα, στο σκοτάδι της σπηλαιώδους πόλης, κι εν τέλει καταλήγει να τον τρώει.

Στη συνέχεια, μπαίνει οικειοθελώς σε ψυχιατρικό ίδρυμα, επιμένοντας πως «οι αρουραίοι, οι αρουραίοι στα τείχη έτρωγαν τον άνδρα», ενώ συνεχίζει να παραληρεί από τον ήχο των αρουραίων στα τοιχώματα του κελιού του.

6. The Shadow Out of Time

Το «The Shadow Out of Time» αναφέρεται στη Μεγάλη Φυλή Yith, ένα εξωγήινο είδος με την ικανότητα να ταξιδεύει μέσα στο διάστημα και τον χρόνο. Ο αρχικός σκοπός των Yithians ήταν να μελετήσουν την ιστορία του Χρόνου και των τόπων, έχοντας δημιουργήσει μια «Πόλη Βιβλιοθηκών», η οποία είναι γεμάτη με την ιστορία του παρελθόντος και του μέλλοντος πολλών φυλών, συμπεριλαμβανομένη των ανθρώπων. Τελικά, οι Yithians αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τις ικανότητές τους για να ξεφύγουν από την καταστροφή του πλανήτη τους, αλλάζοντας σώματα με μια φυλή κωνικών φυτών που ζούσαν πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια στη Γη.

Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τα μάτια του Nathaniel Wingate Peaslee, ενός Αμερικανού που ζει την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, ο οποίος «κατέχεται» από έναν Yithian. Όταν αρχίζει να «βλέπει» αναρίθμητες εικόνες από άλλους κόσμους αλλά και της «Πόλης Βιβλιοθηκών», φοβάται ότι χάνει τα λογικά του. Στη συνέχεια, αρχίζει να αισθάνεται ότι καθοδηγείται από αυτά τα πλάσματα και πως βιώνει τον τρόπο που ζουν.

Αρχικά, ο Nathaniel πιστεύει ότι όλα αυτά είναι προϊόν ψυχικής ασθένειας. Όμως, η αρχική του ανακούφιση, όταν μαθαίνει πως υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις σαν τον ίδιο, μαραίνεται όταν ανακαλύπτει πως είναι ύποπτα ίδιες.

5. The Lurking Fear

Ο αφηγητής της ιστορίας είναι ένας κυνηγός τεράτων. Όταν ακούσει εκείνες τις παράξενες ιστορίες για τον «φόβο που καραδοκεί» στο Tempest Mountain, αποφασίζει να ερευνήσει την περιοχή, παίρνοντας μαζί του δύο δυνατούς βοηθούς. Καθώς πλησιάζει καταιγίδα, αποφασίζουν να κατασκηνώνουν μέσα στο εγκαταλελειμμένο Μέγαρο Martense, όμως αρχίζουν να αισθάνονται μια περίεργη υπνηλία. Ο αφηγητής ξυπνά για να δει πως οι δυο σύντροφοί του έχουν περιέργως εξαφανιστεί ενώ, κατά τη διάρκεια μιας αστραπής, του αποκαλύπτεται μια δαιμονική σκιά πάνω από την καμινάδα του τζακιού.

Αποφασίζει να συνεχίσει την έρευνά του και πλέον συνεργάζεται με έναν δημοσιογράφο, ονόματι Arthur Munroe. Οι δυο τους βρίσκουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για το Μέγαρο όμως, για άλλη μια φορά, θα βρεθούν παγιδευμένοι σε αυτό από μια ακόμη καταιγίδα. Μετά από δυνατή αστραπή, ο Arthur κοιτάζει έξω από το παράθυρο για να εξετάσει τη ζημιά. Ο αφηγητής, περίεργος που ο Arthur συνεχίζει να κοιτάζει ακόμα έξω από το παράθυρο, τον γυρίζει για να τον βρει να.. μασουλάει.

Καθώς ο αφηγητής σκάβει τον τάφο του Jan Martense, μας περιγράφει την ιστορία της οικογένειας Martense. Φτάνοντας στο φέρετρο, πέφτει σε ένα υπόγειο λαγούμι. Μέσα στο σκοτάδι, αντικρίζει δύο μάτια που αντανακλούν στο φως του φακού του. Ακόμα μια αστραπή προκαλεί καθίζηση εδάφους και το λαγούμι πέφτει πάνω στο πλάσμα. Ο αφηγητής πρέπει να σκάψει προς την επιφάνεια.

Θα συνεχίσει να αναζητά πληροφορίες για να ανακαλύψει έναν φρικιαστικό όχλο πλασμάτων να τρώνε έναν από τους δικούς τους.

4. The Shadow Over Innsmouth

Αρχικά, ο αφηγητής μας αφηγείται πώς υποκίνησε μια μυστική έρευνα για την κατεστραμμένη πόλη του Ίνσμουθ, στη Μασαχουσέτη, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Στη συνέχεια, μας αναφέρει λεπτομερώς τη βόλτα του στο Ίνσμουθ, που περιγράφεται ως ένα ερημικό, παραθαλάσσιο ψαροχώρι γεμάτο ερειπωμένες δομές και ανθρώπους που φαίνονται λίγο περίεργοι και που τείνουν να περπατούν με ένα αλλόκοτο βάδισμα. Μόνο ένα άτομο στην πόλη φαίνεται φυσιολογικό κι ο αφηγητής αρχίζει να συλλέγει πληροφορίες από αυτόν, συμπεριλαμβανομένου ενός χάρτη της πόλης και του ονόματος του ντόπιου, ο οποίος λέγεται Zadok.

Ο Zadok μοιράζεται με τον αφηγητή μια ιστορία ανθρωποειδών που μοιάζουν με ψάρια, γνωστά ως «Deep Ones», που ζουν κάτω από τη θάλασσα. Φαίνεται ότι φέρνουν ευημερία στους ψαράδες με τη μορφή μιας εξαιρετικής ανάσυρσης ψαριών, καθώς και επεξεργασμένα, χρυσά κοσμήματα σε αυτούς που κάνουν ανθρωποθυσίες. Αυτά τα ανθρωποειδή είναι αμφίβια κι έχουν την ικανότητα να αναπαράγονται με τον άνθρωπο. Οι υβριδικοί απόγονοι έχουν την εμφάνιση ενός φυσιολογικού ανθρώπου αλλά, με τα χρόνια, μετατρέπονται σε «Deep Ones». Ο Zadok είναι θυμωμένος που ο αφηγητής φαίνεται να μην τον πιστεύει. Όταν δει περίεργα κύματα να πλησιάζουν στην αποβάθρα, συμβουλεύει τον αφηγητή να φύγει αμέσως από την πόλη.

Όταν τελειώνει η ιστορία, ο αφηγητής μας φεύγει από την πόλη. Νιώθει νευρικότητα αλλά θεωρεί την ιστορία του Zadok «προϊόν μεγάλης φαντασίας». Με την πάροδο των ετών, ο αφηγητής αρχίζει να κάνει έρευνα για το οικογενειακό του δέντρο, ανακαλύπτοντας κάποιες πολύ ενοχλητικές πληροφορίες.

3. The Whisperer in Darkness

Όταν οι τοπικές εφημερίδες αναφέρουν κάτι περίεργα πράγματα, που φαίνονται να επιπλέουν στα ποτάμια, κατά τη διάρκεια μιας ιστορικής πλημμύρας στο Βερμόντ, ο Wilmarth εμπλέκεται σε μια διαμάχη, κατηγορώντας τους παλιούς θρύλους για τέρατα που ζουν σε ακατοίκητους λόφους και που απαγάγουν τους ανθρώπους που τολμούν να πλησιάσουν στην επικράτειά τους.

Λίγο αργότερα, λαμβάνει μια επιστολή από τον Henry Akeley, έναν άνδρα που ζει σε μια απομονωμένη αγροικία κοντά στο Townshend του Βερμόντ. Του επιβεβαιώνει ότι έχει αποδείξεις που θα πείσουν τον Wilmarth να σταματήσει να επικεντρώνεται σε αυτή την διαμάχη. Ο Wilmarth του απαντάει και, ανάμεσα στις ανταλλαγές των επιστολών τους, θα συμπεριληφθεί και η καταγραφή μιας εξωγήινης φυλής. Ο Akeley του γράφει ότι έχει συναντηθεί με τα εξωγήινα όντα και του επιβεβαιώνει πως είναι ειρηνικά. Επιπλέον, τον έχουν διδάξει πράγματα πέρα ​​από κάθε φαντασία. Ζητάει από τον Wilmarth να τον επισκεφθεί και ο Wilmarth δέχεται με δισταγμό.

Εν τέλει, ο Wilmarth βρίσκει τον Akeley σε άθλια φυσική κατάσταση, ακινητοποιημένο σε μια καρέκλα στο σκοτάδι. Ο Akeley του λέει για τα εξωγήινα όντα και τα θαύματα που του έχουν αποκαλύψει. Επίσης, του αναφέρει πως τα όντα μπορούν χειρουργικά να αφαιρέσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο και να τον τοποθετήσουν σε ένα δοχείο, όπου μπορεί να ζήσει επ’ αόριστον. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνομιλίας, ο Wilmarth αισθάνεται μια ανησυχία, ειδικά από τον περίεργο τρόπο που ο Akeley ψιθυρίζει.

2. At the Mountains of Madness

Η ιστορία γράφτηκε από τον γεωλόγο William Dyer. Γράφει για να αποκαλύψει κάποια τρομερά μυστικά με την ελπίδα ότι θα αποτρέψει μια προγραμματισμένη, επιστημονική αποστολή στην Ανταρκτική. Σε μια προηγούμενη αποστολή στο ίδιο μέρος, μια ομάδα μελετητών από το Πανεπιστήμιο Miskatonic, με επικεφαλής τον Dyer, ανακάλυψε ένα επικίνδυνο μυστικό.

Η ομάδα βρήκε απομεινάρια δεκατεσσάρων αρχαίων μορφών ζωής, εντελώς άγνωστες για την επιστήμη και μη αναγνωρίσιμες ως φυτά ή ζώα. Τα ιδιαίτερα εξελιγμένα χαρακτηριστικά τους θέτουν ένα σημείο της γεωλογικής χρονικής κλίμακας, το οποίο είναι πολύ πρώιμο ώστε να έχουν εξελιχθεί φυσικά. Λόγω της ομοιότητάς τους με τα πλάσματα που αναφέρονται στο Necronomicon, ονομάζονται «Elder Ones».

1. The Call of Cthulhu

Ο κεντρικός χαρακτήρας, με το όνομα Thurston, αφηγείται την ανακάλυψη κάποιων σημειώσεων που άφησε πίσω του ο θείος του, καθηγητής γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Brown, μετά το θάνατό του. Μεταξύ των σημειώσεων, βρέθηκε ένα μικρό γλυπτό ενός φολιδωτού πλάσματος, το οποίο περιγράφεται ως «κάτι που μοιάζει ταυτόχρονα με χταπόδι, δράκο αλλά ανθρώπινη καρικατούρα». Ο γλύπτης, ένας φοιτητής τέχνης με το όνομα Wilcox, βάσισε το έργο του σε παραληρητικά όνειρα «μεγάλων πόλεων από τιτάνια και μονόλιθους». Στα έγγραφα του Wilcox, υπάρχουν συχνές αναφορές στους Cthulhu και R’lyeh.

Ο Thurston ανακαλύπτει αναφορές μαζικής υστερίας σε όλο τον κόσμο. Περισσότερες σημειώσεις του αποκαλύπτουν τη συνάντηση μιας αρχαιολογικής εταιρία του 1908, από την οποία ο αξιωματικός αστυνομίας, John Raymond Legrasse, ζητά να εντοπίσουν ένα αγαλματίδιο, το οποίο μοιάζει με το γλυπτό του Wilcox. Στη συνέχεια, ανακαλύπτει ότι, μόλις πριν από έναν χρόνο, ο Legrasse είχε ανακαλύψει πολλές δολοφονημένες γυναίκες και παιδιά να χρησιμοποιούνται για ένα τελετουργικό λατρείας, στο βάλτο μας απόμακρης περιοχής της Λουιζιάνας.

Ο Thurston, από μια αυστραλιανή εφημερίδα, ανακαλύπτει ένα άρθρο του 1925 που αναφέρει την ανακάλυψη ενός εγκαταλελειμμένου πλοίου, ονόματι Emma, ​​από το οποίο μοναδικός επιζών ήταν ο Johansen. Ο Johansen υποστηρίζει ότι το πλοίο Emma δέχθηκε επίθεση από ένα βαριά οπλισμένο σκάφος που ονομαζόταν Alert. Με εξαίρεση τον Johansen, όλο το υπόλοιπο πλήρωμα πέθανε σε ένα νησί, όμως δεν αποκαλύπτει τον τρόπο του θανάτου τους.

Καθώς ο Thurston ταξιδεύει προς την Αυστραλία, ανακαλύπτει ότι ένα τρίτο, πανομοιότυπο άγαλμα να έχει ανακτηθεί από το πλοίο Alert. Εν τέλει, του παρέχεται ένα χειρόγραφο όπου το άγνωστο νησί, στο οποίο το πλήρωμα του πλοίου Emma είχε χάσει τη ζωή του, περιγράφεται ως μια «εφιαλτική νεκρόπολη» με το όνομα R’lyeh. Το πλήρωμα του Johansen είχε, κατά λάθος, απελευθερώσει τον Cthulhu.